Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2011

Ο διάσημος αστρολόγος Περικλής Γκαβάνας κοιτάζει τα άστρα
και προβλέπει για το 2011:

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
Ανοίγουν τα κλειστά επαγγέλματα και κλείνουν σχεδόν όλα τα καταστήματα. Στα ελάχιστα που μένουν ανοιχτά σχηματίζονται τεράστιες ουρές. Ο Πληθωρισμός αυξάνεται 5% κάθε 10'λεπτά. Περιμένεις στην ουρά και μέχρι να πάς στο ταμείο έχουν ανέβει τόσο οι τιμές που αντί για ψωμί παίρνεις μία φρυγανιά και φεύγεις. Ακριβαίνουν τα εισιτήρια στα τρένα και στις αστικές συγκοινωνίες και δεν πατάει επιβάτης. Ο υπουργός μεταφορών κατηγορεί τους συνδικαλιστές ότι αυτοί φταίνε που ανέβηκαν οι τιμές γιατί δεν δέχθηκαν να μειωθεί ο μισθός τους στο αξιοπρεπές επίπεδο των 350 ευρώ.
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
Κλείνουν όλες σχεδόν οι εφημερίδες των Αθηνών. Οι ιδιοκτήτες τους αποφασίζουν να ασχοληθούν μόνο με τα μεγάλα Δημόσια Έργα, εκεί που έχει ψωμί. Ένας βουλευτής κάνει τη μαλακία και βγαίνει έξω από τη Βουλή για να πάει στο απέναντι σουβλατζίδικο, να αγοράσει μερικά σουβλάκια. Του επιτίθενται κάποιοι οργισμένοι άνεργοι, τον πλακώνουν στο ξύλο και του κλέβουν όλα τα σουβλάκια. Το γεγονός αυτό το καταδικάζουν όλα τα κόμματα και βγάζουν ανακοίνωση ότι το να κλέβεις σουβλάκια από βουλευτή ισοδυναμεί με επίθεση εναντίον της Δημοκρατίας. Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης επικηρύσσει τους κλέφτες και όποιος τους καταδώσει θα εξασφαλίσει δωρεάν τα σουβλάκια της χρονιάς.
ΜΑΡΤΙΟΣ
Ψηφίζεται από την Βουλή το επικαιροποιημένο μνημόνιο νούμερο 4 που προβλέπει ότι κατά την περίοδο 2012-2013 πρέπει να κοπούν δημόσιες δαπάνες ύψους 50 δις. Σύμφωνα με προβλέψεις διακεκριμένων οικονομολόγων οι Ελληνες θα τρέφονται αποκλειστικά με ελιές, μπρόκολα, φρούτα και μπομπότα. Το υπουργείο υγείας βγάζει ανακοίνωση ότι αυτό θα συμβάλλει να γίνουν οι Ελληνες στυλάκια, να μειωθεί η χοληστερίνη, τα τριγλυκερίδια , τα καρδιακά νοσήματα και να εξοικονομηθούν πολύτιμοι πόροι του συστήματος υγείας. Ακόμη μία επιτυχία του Λοβέρδου.
ΑΠΡΙΛΙΟΣ
Ο πρόεδρος του Δ.Ν.Τ Στρώστον κατ και βάρατον επισκέπτεται για μία ακόμη φορά το Ελληνικό Κοινοβούλιο με ύφος Ρωμαίου ύπατου. Όσοι από τους βουλευτές ψήφισαν το μνημόνιο, συνειδητοποιώντας ότι με τη μαλακία που έκαναν δεν υπάρχει περίπτωση να επανεκλεγούν στον αιώνα τον άπαντα, σηκώνονται όρθιοι και του απευθύνουν την ιστορική φράση “ Χαίρε Καίσαρ οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν”
ΜΑΙΟΣ
Στο ΜΕΓΑ ξεκινάει το σήριαλ “Το ξερονήσι” με πρωταγωνίστρια και πάλι την Κατερίνα Λέχου. Πρόκειται για την ιστορία μιας οικογένειας που μετακόμισε από την Αθήνα σε μια βραχονησίδα και ψαρεύουν γιατί βαρέθηκαν να τρώνε μπρόκολα. Το σήριαλ το βλέπουν όλοι οι πειναλέοι Ελληνες και έχει ακροαματικότητα 90%.
ΙΟΥΝΙΟΣ
Ψηφίζεται το ενιαίο μισθολόγιο των Δημοσίων υπαλλήλων που προβλέπει περικοπές αποδοχών σε ποσοστό 80%. Όλοι οι υπάλληλοι αποφασίζουν να παραιτηθούν ομαδικά και να μεταναστεύσουν στην Γερμανία. Το υπουργείο Εσωτερικών όμως τους επιστρατεύει επ αόριστον με την αιτιολογία ότι έτσι καταλύεται η Δημοκρατία. Χωρίς δημοσίους υπαλλήλους, ποιος θα διαχειρίζεται τα μεγάλα έργα, τις δημόσιες δαπάνες, τις μίζες κ.τ.λ. Τι θα κάνουν οι υπουργοί μετά; Στρατηγοί χωρίς στρατό; Λέει; Δεν λέει.
ΙΟΥΛΙΟΣ
Το υπουργείο υγείας σε συνεργασία με το υπουργείο τουρισμού και οικονομικών αποφασίζει να χορηγούνται δωρεάν οδοντόκρεμες και αντισηπτικά διαλύματα σε όλους τους Ελληνες γιατί βρωμάει το χνώτο τους από την πείνα και δεν τους πλησιάζουν οι ξένοι τουρίστες ούτε στα 100 μέτρα. Αυτό σχηματίζει μία άσχημη εικόνα της Ελλάδας στο Εξωτερικό και χάνουμε τουρισμό και έσοδα.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Ο Γ.Α.Π κάνει διακοπές και ασχολείται με θαλάσσια σπορ. Δίνει συνέντευξη πάνω σε ένα κανό και λέει ότι πρέπει να μάθουμε όλοι κολύμπι, αλλιώς θα βουλιάξουμε. Εν τω μεταξύ οι Ελληνες που λόγω αφραγκίας δεν μπορούν να πάνε διακοπές αναρωτιούνται, αν δεν μάθουν κολύμπι, υπάρχει περίπτωση να βουλιάξουν στην μπανιέρα;
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη τα σκουπίδια έχουν μειωθεί σημαντικά, γιατί οι δημότες δεν αφήνουν τίποτε και τρώνε ακόμα και τις λεμονόκουπες. Ο Καμίνης με τον Μπουτάρη δίνουν κοινή συνέντευξη τύπου και επαίρονται ότι έλυσαν το πρόβλημα των σκουπιδιών, όπως είχαν υποσχεθεί προεκλογικά.
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
Κλείνουν και οι υπόλοιπες Αθηναϊκές εφημερίδες καθώς και τα περισσότερα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια. Οι μεγαλοδημοσιογράφοι μένουν άνεργοι και κάνουν διαδήλωση με πλακάτ που γράφει “Αλήτες ρουφιάνοι νταβατζήδες”. Ο κόσμος ζητωκραυγάζει και τους συμπαραστέκεται πετώντας γιαούρτια.
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
Τα σπρεντ δανεισμού της Ελλάδας φτάνουν στο ύψος των 3.500 μονάδων. Η Κυβέρνηση αναγκάζεται να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. Μόνον 10.000 Ελληνες πάνε να ψηφίσουν και λαμβάνουν: ΠΑΣΟΚ: 4.200 ψήφοι, ΝΔ: 2.800 ψήφοι, ΚΚΕ: 1500 ψήφοι, Υπόλοιποι: 1.500 ψήφοι.
Το ΠΑΣΟΚ πανηγυρίζει ότι νίκησε με ποσοστό 42% και θα συνεχίσει τις “μεταρρυθμίσεις”.
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
Χρεοκοπεί η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία και κηρύσσουν στάση πληρωμών με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσουν οι Γαλλικές , Γερμανικές και Βρετανικές τράπεζες. Οι Τραπεζίτες βγαίνουν στην ανεργία και αναγκάζονται να τρώνε στα δωρεάν συσσίτια που διοργανώνει το Ευρωκοινοβούλιο.
Ταυτόχρονα ανεβαίνουν τα επιτόκια δανεισμού της Γερμανίας στις 1.000 μονάδες. Η Μέρκελ με δάκρυα στα μάτια ζητάει συγνώμη από τον Γιωργάκη και υπόσχεται να εκδώσει όσα Ευρωομόλογα θέλει η Ελλάδα και οι υπόλοιπες χώρες και ταυτόχρονα να στείλει όλους τους Γερμανούς για τουρισμό στις χώρες της Νότιας Ευρώπης για να ανακάμψει η Ευρωπαϊκή οικονομία. Στο Αιγαίο ανακαλύπτονται τεράστιες ποσότητες πετρελαίου με αποτέλεσμα το Αιγαίο να αλλάξει ονομασία και να ονομασθεί μαύρο Αιγαίο κατά το μαύρη Θάλασσα. Οι Ελληνες μέσα από αυτή τη μαυρίλα βλέπουν φως και ελπίζουν πια να δουν άσπρη μέρα.

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Οράματα

Ο Ανδρέας Παπανδρέου οραματίσθηκε την "Αλλαγή", ο Κώστας Σημίτης τον "εκσυγχρονισμό", ο Κώστας Καραμανλής την "επανίδρυση του κράτους" και ο Γιώργος Παπανδρέου την "μεταρύθμιση του κράτους".
Αυτά δεν ήταν οράματα, αλλά ράμματα για την γούνα μας!!

Αη Βασίλης




απο το site: www.ripes.gr

Κρίση

Κρίση, καιρός για κρίσους!

Ισλανδία και Ιρλανδία

Η Ισλανδία, η οποία δεν ανήκει στην ευρωζώνη, αντιμετώπισε τη χρεοκοπία της χώρας με μια συνολική πολιτική.

Πρώτον, υποτίμησε το εθνικό νόμισμα, την ισλανδική κορώνα, και επέβαλε ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Αρχικά η κορώνα υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου κατά 50%, αλλά ήδη η υποτίμηση έχει περιοριστεί στο 30% και συρρικνώνεται. Η χαμηλότερη ισοτιμία της κορώνας οδηγεί αμέσως στην αύξηση των εξαγωγών και στη μείωση των εισαγωγών, αντικαθιστώντας ένα τμήμα τους με τοπικά προϊόντα, με αποτέλεσμα το εμπορικό ισοζύγιο της Ισλανδίας να παρουσιάζει ήδη πλεόνασμα από ελλειμματικό που ήταν.

Το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 1,2% το τρίτο τρίμηνο του 2010. Ο πληθωρισμός, ο οποίος είχε εκτιναχθεί στο 18,6%, έπεσε ήδη κοντά στο 2,5%, που είναι ο στόχος της ισλανδικής κεντρικής τράπεζας. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα είναι 6,3% φέτος, και ταχύτατα, ίσως και μέσα στο 2011, θα οδηγηθεί σε πλεόνασμα. Το δημόσιο χρέος, το οποίο έχει εκτιναχθεί στο 115% του ΑΕΠ, θα μειωθεί σταδιακά στο 80% του ΑΕΠ μέχρι το 2015.

Το δεύτερο μέτρο που πήραν οι Ισλανδοί ήταν ότι άφησαν τις ιδιωτικές τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Κατόπιν τις εθνικοποίησαν, αλλά υπό τους εξής όρους:

Πρώτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες αναγνώρισαν όλες τις καταθέσεις των Ισλανδών πολιτών ώστε κανένας Ισλανδός να μη χάσει ούτε μία κορώνα από τις καταθέσεις του.

Δεύτερον, τα δάνεια που είχαν πάρει οι Ισλανδοί μεταφέρθηκαν στις εθνικοποιημένες τράπεζες, αλλά επειδή το νόμισμα είχε υποτιμηθεί, μειώθηκε και το ονομαστικό ύψος των δανείων, πέρα από τις σοβαρές άλλες διευκολύνσεις αποπληρωμής που έκανε το κράτος στους Ισλανδούς οφειλέτες για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που προκάλεσε η κρίση, ιδίως τον πρώτο καιρό (πάγωμα της πληρωμής δόσεων για μήνες κ.λπ.).

Τρίτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες δεν αναγνώρισαν καμιά υποχρέωση των ιδιωτικών χρεοκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού. Ετσι οι Ισλανδοί φορολογούμενοι φορτώθηκαν τα βάρη διάσωσης των καταθέσεων των δικών τους και των συμπατριωτών τους, ενώ φόρτωσαν στους ξένους επενδυτές και καταθέτες τον λογαριασμό των συναλλαγών τους με τις ιδιωτικές ισλανδικές τράπεζες που χρεοκόπησαν. Απολύτως σωστό.

Η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας, γράφει το βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ», δείχνει ότι «το έξτρα κόστος για μια χώρα που δεν στηρίζει τις τράπεζές της μπορεί να είναι εκπληκτικά μικρό. Η Ισλανδία άφησε τις τράπεζές της να χρεοκοπήσουν και το ΑΕΠ της έπεσε αθροιστικά κατά 15% από το ανώτατο στο κατώτατο σημείο πριν αρχίσει να ανακάμπτει. Η Ιρλανδία ''έσωσε'' τις τράπεζές της και είδε το ΑΕΠ της να πέφτει 14%».

Αν συνυπολογίσει κανείς ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ιρλανδίας απογειώθηκε στο ασύλληπτο 32% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος της εκτινάχθηκε από το 25% του ΑΕΠ το 2007 στο 100% φέτος και θα φτάσει στο 120% του ΑΕΠ το 2013, με την ανεργία να ανέρχεται στην Ιρλανδία στο 14,1% έναντι 7,3% στην Ισλανδία, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η «υπάκουη» Ιρλανδία βρίσκεται σε πολύ χειρότερη μοίρα από την «απείθαρχη» Ισλανδία.

«Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι αν το σοκ μιας υποτίμησης μπορεί να πυροδοτήσει μια βίαιη κρίση και πολύ επώδυνη, μια πολιτική λιτότητας και αποπληθωρισμού εξαιτίας του χρέους καταλήγει να προκαλεί περισσότερες ζημιές» συμπεραίνει η βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ».

«ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ»
Οταν το ευρώ γίνεται παγίδα

Ενα μάθημα των αντίθετων επιλογών Ισλανδίας και Ιρλανδίας είναι ότι «τα οφέλη τού να ανήκει μια μικρή χώρα σε μια μεγάλη νομισματική ένωση δεν είναι καθόλου αυτά που κάποτε εκθειάζονταν ότι είναι» γράφει το περιοδικό «Εκόνομιστ» και συνεχίζει: «Οταν πανικόβλητοι επενδυτές εγκατέλειπαν τα μικρά νομίσματα το φθινόπωρο του 2008, το ευρώ φαινόταν καταφύγιο. Δύο χρόνια μετά, το ευρώ μοιάζει περισσότερο με παγίδα για χώρες που αγωνίζονται να ξανακερδίσουν εξαγωγική ανταγωνιστικότητα. Η Ελλάδα και η Ιρλανδία έχασαν την εμπιστοσύνη των αγορών, παρόλο που και οι δύο εκδίδουν ομόλογα σε ευρώ». Οσο για τους Ισλανδούς, που αρχικά θεώρησαν το ευρώ σωτηρία, τώρα δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν!

Του Γιώργου Δελαστίκ από το Έθνος, 27.12.2010

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Οι τίμιοι και σοβαροί Γερμανοί

Σε εξωδικαστικό συμβιβασμό ύψους 553,6 εκατ. δολ. κατέληξε η Deutsche Bank με τις αμερικανικές αρχές προκειμένου να αποφύγει την άσκηση ποινικής δίωξης ως προς την κατηγορία της στήριξης των πελατών της σε προσπάθειες φοροδιαφυγής. Συγκεκριμένα, η Deutsche Bank συμφώνησε να καταβάλει το προαναφερθέν ποσό στις εφοριακές αρχές των ΗΠΑ με αντάλλαγμα να διακοπούν οι έρευνες των ομοσπονδιακών εισαγγελικών αρχών και να λήξει η πολυετής διένεξη με το αμερικανικό δημόσιο.

Η υπόθεση αφορά την ανάμιξη της τράπεζας στις προσπάθειες πελατών της να φοροδιαφύγουν μεταφέροντας καταθέσεις τους και άλλους πόρους σε «φορολογικούς παραδείσους».

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Ο αδικημένος των Χριστουγέννων















Του Γιάννη Βαρουφάκη (Αναδημοσίευση από το site:)
www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=4494

Τα Χριστούγεννα, υποτίθεται, ότι είναι γιορτή των αγαθών προθέσεων, της κατανόησης, της ανοχής, και της γενναιοδωρίας απέναντι στους άλλους. Κι όμως. Οι δυτικές κοινωνίες, μέσα σε αυτό το κλίμα της υποτιθέμενης 'καλοσύνης', συστηματικά αδικούν έναν άνθρωπο. Μια μυθική φιγούρα που, όπως τον Ιούδα το Πάσχα, όλοι μας (από μικρά παιδιά) έχουμε μάθει να αντιπαθούμε και να στοχοποιούμε τις μέρες των γιορτών: Τον Εμπενήζερ Σκρούτζ. Τον γερο-τσιγκούνη του Ντίκενς (στο βιβλίο του A Christmas Carol, 1843). Νομίζω ότι πρόκειται για κατάφορη αδικία που, αυτά ιδίως τα Χριστούγεννα, πρέπει να επανορθώσουμε.

Γιατί αυτά τα Χριστούγεννα; Επειδή, στον καιρό της Κρίσης, μάθαμε μαθήματα νέα και επώδυνα. Μαθήματα που πρέπει να μας οδηγήσουν στην επανεξέταση της τελετουργικής μας καταδίκης του Σκρουτζ. Αν το καλοσκεφτούμε, ο Σκρουτζ δεν έκλεψε ποτέ τίποτα, δεν κορόιδεψε ποτέ κανέναν, δεν έχασε τα χρήματα κάποιου, δεν είπε ψέμματα προσποιούμενος τον καλό κ' αγαθό, τον πονεσιάρη, τον άνθρωπο που θα αυγάτιζε τα χρήματα των άλλων (την ώρα που, στην πραγματικότητα, δημιουργεί τις συνθήκες για να χάσουν εκατομμύρια οικογένειες τα χρήματά τους, τις συντάξεις τους, την ίδια την ελπίδα). Μπορεί να ήταν απίστευτα τσιγκούνης, μίζερος, δυσάρεστος, μισητός ακόμα. Όμως είχε αρχές και επέβαλε την τσιγκουνιά του πρώτα στον ίδιο του τον εαυτό και μετά στους γύρω του. Ναι, είναι αλήθεια ότι ανάγκαζε τον Κράτσιτ, τον υπάλληλό του, να εργάζεται σε ένα παγωμένο δωμάτιο, για να κάνει ο ίδιος οικονομία στην θέρμανση, όμως και ο ίδιος υπό το ίδιο πολικό ψύχος ζούσε και εργαζόταν. Την λιτότητα την επέβαλε το ίδιο στον εαυτό του όσο και στους γύρω του.

Ας συγκρίνουμε τώρα την λιτότητα του Σκρουτζ με την λιτότητα που πρεσβεύουν οι σημερινοί αρχιερείς της στον καιρό της Κρίσης. Από το βήμα της Βουλής, από τις συνεντεύξεις τύπου στις Βρυξέλλες και στην Φραγκφούρτη, από όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, μας βγάζουν διαλέξεις περί λιτότητας και συνιστούν ένα γενναίο σφίξιμο του ζωναριού μας. Μας λοιδορούν που τόσα χρόνια ξοδεύαμε χωρίς να σκεφτόμαστε. Μας κακίζουν για το κράτος μας που διακινδύνευσε την ευημερία των μελλοντικών γενεών δανειζόμενο αλόγιστα στο όνομά μας. Μας ανακοινώνουν ότι τέλος τα παράλογα έξοδα. Ότι η Εποχή της Σπατάλης τελείωσε. Τώρα μπαίνουμε στον Καιρό της Λιτότητας. Έτσι τουλάχιστον μας λένε.

Και μετά τι πάνε και κάνουν; Απαιτούν από τους πτωχευμένους να δανειστούν πακτωλούς χρημάτων με επιτόκια που εγγυώνται ότι και τα νέα δάνεια δεν θα αποπληρωθούν. Προς τι αυτή η απαίτηση; Γιατί επιμένουν να δανειστεί το ελληνικό δημόσιο 110 δις και το Ιρλανδικό άλλα 100 δις; Μήπως για να επενδυθούν σε παραγωγικές δραστηριότητες; Για να πλημμυρίσει η οικουμένη από Ιρλανδικά γκάτζετς τελευταίας τεχνολογίας και Ελληνικά οργανικά αγροτικά προϊόντα, ώστε να ξελασπώσουν οι οικονομίες μας; Όχι βέβαια. Τα δάνεια αυτά στους χρεοκοπημένους τα δίνουν υπό όρους που εγγυημένα οδηγούν στην μείωση της παραγωγής. Τότε γιατί τα δίνουν; Τα δίνουν για να αποπληρωθούν εκείνοι που δεν παράγουν, εξ ορισμού, τίποτα!
Παράλογο; Κι όμως αληθινό. Οι αρχιερείς της λιτότητας ωρύονται ότι θα ανοίξει η γη να μας καταπιεί εάν δεν αποπληρωθεί και το τελευταίο ευρώ που δανείστηκαν τα κράτη μας και που τώρα χρωστούν στους τραπεζίτες, των οποίων η μοναδική χρήσιμη καινοτομία των τελευταίων τριάντα ετών ήταν το ΑΤΜ. Οι ίδιοι τραπεζίτες που παρά λίγο να οδηγήσουν την οικουμένη στο ολοκληρωτικό φούντο πριν δύο χρόνια ως αποτέλεσμα της χειρότερης περίπτωσης αλόγιστης σπατάλης στα ιστορικά χρονικά. Ναι, αυτοί οι κύριοι που σώθηκαν την τελευταία στιγμή από τους φορολογούμενους της οικουμένης και που, κατόπιν, όχι μόνο άρχισαν να στοιχηματίζουν (με το δημόσιο παραδάκι) εναντίον της δημόσιας χείρας που τους ελέησε, αλλά και να κατηγορούν τους υπόλοιπους ως... κρατικοδίαιτους.

Αν ο Εμπενίζερ Σκρουτζ ζούσε ανάμεσά μας σήμερα, σίγουρα εμάς τους Έλληνες δεν θα μας πήγαινε. Πιθανότατα να μην καταλάβαινε, ακόμα και να στιγμάτιζε, την τάση μας να το ρίχνουμε έξω, να γλεντάμε ακόμα και στην περίοδο Κρίσης, να χορεύουμε και να τραγουδάμε ακόμα και την λύπη μας. Όμως, κανένα από αυτά τα αρνητικά συναισθήματα δεν θα συγκρινόταν με την περιφρόνηση που θα ένιωθε ο Σκρουτζ για την κα Μέρκελ, το ΔΝΤ, τους απανταχού κυβερνητικούς που ακολουθούν με Σοβιετική πειθαρχία μια επίσημη γραμμή που παρεκκλίνει συστηματικά από την κοινή λογική. Δεν θα άντεχε να ακούει αυτούς τους ανθρώπους να βγάζουν κηρύγματα στο όνομα της Λιτότητας την ώρα που, με τις πράξεις τους, επιβραβεύουν και συντηρούν την μεγαλύτερη και πιο αλόγιστη σπατάλη υλικών και ανθρώπινων πόρων. Ο Σκρουτζ, πιστός στην πραγματική λιτότητα και στην απόρριψη της φιλανθρωπίας ως παράλογη αρετή, πάνω από όλα θα στηλίτευε τους ανθρώπους της εξουσίας των οποίων η ιδεολογία μπορεί να εκφραστεί με δύο κουβέντες:

• Δεν δίνουμε ελεημοσύνη σε αυτούς που έχουν ανάγκη - δίνουμε όμως απλόχερα σε αυτούς που δεν έχουν ανάγκη
• Δεν δίνουμε δεκάρα σε όσους, ίσως από ανοησία, έχασαν τις αποταμιεύσεις τους, τα σπίτια τους, την δουλειά τους, την ελπίδα τους - δίνουμε όμως βουνά χρήματος σε όσους κατασπατάλησαν τα χρήματα άλλων, σε εκείνους που κερδοσκοπώντας έβαλαν σε περιπέτεια ολόκληρο το οικονομικό σύστημα, στους καταστροφείς των περιουσιών αμέτρητων αθώων

Καιρός να κατανοήσουμε μια πικρή αλήθεια: Δεν ζούμε σε καιρούς λιτότητας κυρίες και κύριοι. Η εποχή μας δεν είναι από εκείνες που ο Σκρούτζ, ως ειλικρινής οπαδός της λιτότητας, θα ενέκρινε. Θα πόναγε η ψυχή του βλέποντας τους Ρεπουμπλικάνους, τους υποτιθέμενους αρχιερείς της λιτότητας στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, να συνωμοτούν ώστε το καταχρεωμένο αμερικανικό κράτος, να χαρίζει δισεκατομμύρια φόρων στους μαικήνες. Θα τράβαγε τα μαλλιά του παρακολουθώντας τα δισεκατομμύρια που ρέουν, χωρίς την παραμικρή λογοδοσία, από την ΕΚΤ προς τράπεζες ουσιαστικά πτωχευμένες. Δεν θα πίστευε στα αυτιά του ακούγοντας ότι η Ιρλανδία εξαναγκάζεται, στο όνομα της... λιτότητας, να δανειστεί 100 δις για να τα ρίξει σε μια ακόμα μαύρη τρύπα, υπό τον όρο μάλιστα ότι θα κλείσει σχολεία και νοσηλευτικές μονάδες.

Ο Ντίκενς, ως γνωστόν, σκιαγράφησε τον Σκρουτζ ως την αποθέωση της λιτότητας, το άκρον άωτον της μιζέριας. Τον έκανε τόσο αντιπαθή ώστε να του δώσει την ευκαιρία να εξαγνιστεί το βράδυ της παραμονής Χριστουγέννων. Του έστειλε τα τρία φαντάσματα των Χριστουγέννων του (ενός από τα παλιά, του τωρινού, και ενός μελλοντικού το οποίο του δείχνει τον εαυτό του στο κρεββάτι του θανάτου, μόνον και έρμο) να τον συνταράξουν τόσο που με το που θα ξυπνούσε ανήμερα Χριστούγεννα, θα αποφάσιζε να ανοίξει τα πουγκιά του και να δίνει, να δίνει, να δίνει πασχίζοντας να προλάβει να χαρεί, πριν πεθάνει, από την χαρά των άλλων. Υπό αυτή την έννοια, ο Σκρουτζ έζησε δύο ζωές. Την μακρά και μίζερη ζωή του σπαγκοραμμένου και την σύντομη, ύστερη, ζωή του φιλάνθρωπου. Ε, λοιπόν, είτε ως ο πρώτος εαυτός του, ο σπαγκοραμμένος, είτε ως ο δεύτερος, ο απλόχερος φιλάνθρωπος, ο Σκρούτζ θα ήταν εξοργισμένος με αυτά που γίνονται στις μέρες μας. Ο πρώτος θα έπνεε μένεα εναντίον της απίστευτης σπατάλης που στόχο έχει να μην χάσουν δεκάρα οι χρεοκοπημένοι τραπεζίτες. Ο δεύτερος θα εξοργιζόταν από την στυγνή, δίχως ίχνος γενναιοδωρίας, αντιμετώπιση των φτωχών, των ανήμπορων, εκείνων που βασίζονται σε μια μικρή σύνταξη για να τα βγάλουν πέρα.

Αν κάποιοι από εμάς πασχίζουμε να πείσουμε ότι υπάρχει εναλλακτική, και σας κουράζουμε επαναλαμβάνοντας την Πρότασή μας (βλ. εδώ για μια άλλη συντομότερη ελληνική έκδοση και εδώ για μια σειρά από εκφάνσεις της στα αγγλικά), ο λόγος είναι απλός: Ο συνδυασμός ανορθολογισμού και μισανθρωπισμού που χαρακτηρίζει την καθεστηκυία άποψη για την Κρίση έχει γίνει αβάσταχτος. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες μας έχουν γίνει υπηρέτες μιας συνωμοσίας σιωπής και Οργουελιανής αντιστροφής της αλήθειας.

• Μετατρέπουν την κοινωνία σε έρημο και το ονομάζουν σταθεροποίηση.
• Μας βάζουν να δανειζόμαστε δις για να ξελασπώσουν οι θύτες της Κρίσης, και μας λοιδορούν ότι "μαζί τα φάγαμε".
• Επιδίδονται σε ιστορικά ανήκουστες σπατάλες ανθρώπινων και υλικών πόρων, και το ονομάζουν... λιτότητα.

Στο όνομα της αλήθειας και της αξιοπρέπειας, τουλάχιστον ας αποκαταστήσουμε τον Εμπενίζερ Σκρουτζ. Μπορεί να μην καταφέρουμε να σώσουμε την Ευρώπη από τον εαυτό της. Είναι πιθανόν όλα μας τα σχέδια για έξοδο από την Κρίση (που ξεκίνησε στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά είχε άλλα, βαθύτερα αίτια) να αποδειχθούν άνθρακες. Αλλά τουλάχιστον, πριν την μέρα των Χριστουγέννων (όπου ο Σκρουτζ αναγεννιέται ως στοργικός φιλάνθρωπος), ας τιμήσουμε την μνήμη του σπαγκοραμμένου γέρου που δεν έδινε του αγγέλου του νερό. Σε σύγκριση με τους σημερινούς αρχιερείς της λιτότητας, εκείνος ήταν υπόδειγμα ήθους και αρχών - πριν ακόμα τον επισκεφτούν τα φαντάσματα των Χριστουγέννων του μετατρέποντάς τον σε σταυροφόρο της αλληλεγγύης.

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Αριθμοί και άνθρωποι

Στην εποχή του αειμνήστου "γέρου της Δημοκρατίας" Γεωργίου Παπανδρέου, ευμερούσαν οι αριθμοί και δυστυχούσαν οι άνθρωποι. Στην εποχή του εγγονού του, δυστυχούν και οι αριθμοί και οι άνθρωποι.

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Ελεγχόμενη χρεοκοπία

Σε αντίδραση στα προτεινόμενα από τους Γερμανούς σενάρια περί ελεγχόμενης χρεωκοπείας, οι δικοί μας "σοφοί" ηγέτες μαζί με την Τρόικα εφαρμόζουν πρόγραμμα ανεξέλεγκτης λιτότητας. Οχι να μην νομίζει η Μέρκελ ότι είναι πιό ξύπνια από εμάς!!!!

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Ο δωδεκάλογος του εν σταθεροποιήσει μισθωτού


Από το "Δρόμο", 30.10.2010
Του Νίκου Κουνενή

1. Ο μισθωτός μοιράζεται επί ίσοις όροις με τον εργοδότη του (κυβέρνηση ή ιδιώτη) τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα στον χώρο εργασίας του. Στον εργοδότη εκχωρούνται τα δικαιώματα και στον μισθωτό οι υποχρεώσεις.
2. Ο μισθωτός μοχθεί για τα συμφέροντα του εργοδότη του . Ο εργοδότης επίσης.
3. Εκ φύσεως αλτρουϊστής, ο μισθωτός αδιαφορεί για το ύψος των αποδοχών, τις συνθήκες – και πιθανότητες απώλειας- της εργασίας του και τη δυνατότητα αξιοπρεπούς ασφάλισης και συνταξιοδότησής του. Ο εργοδότης επίσης.
4. Ο εργοδότης γνωρίζει, ο μισθωτός μαθητεύει. Ως δια βίου μαθητευόμενος, ο τελευταίος αμείβεται με ποσά υποπολλαπλάσια της αξίας της εργασίας του, προς όφελος του ιδιωτικώς επιχειρείν και της δια βίου οικονομικής εξυγίανσης του δημόσιου τομέα.
5. Ο μισθωτός διαθέτει δυο ιδιότητες: συνεργάτης στην δημόσια έκφραση της επιχείρησης (ή του κράτους) και υποζύγιο στις εσωτερικές τους δραστηριότητες. Πρόκειται για τη γνωστή διαλεκτική ενότητα των αντιθέτων.
6. Ο εργοδότης έχει πάντα δίκιο και ο μισθωτός επίσης, υπό την προϋπόθεση ότι ο δεύτερος εκφράζει- φραστικώς και δια της ψήφου του- την ίδια γνώμη με τον πρώτο. Πρόκειται για τη γνωστή διαλεκτική ταυτότητα των αντιθέτων.
7. Ο μισθωτός δεν διαμαρτύρεται, δεν δυστροπεί και δεν κακολογεί, ιδιωτικώς ή δημοσίως, τον εργοδότη του. Δικαιούται ωστόσο να κακολογεί τους συναδέλφους του και να αναφέρει αρμοδίως τα πεπραγμένα τους. Πρόκειται για τη γνωστή ρουφιανιά.
8. Ο μισθωτός γυμνάζεται καθημερινώς βελτιώνοντας τη φυσική του κατάσταση και ιδίως την ευελιξία της μέσης του. Χωρίς επαναλαμβανόμενες επικύψεις, κωλύεσαι να υποκύψεις.
9. Ο ιδιώτης ή κρατικός εργοδότης στενάζει κάτω από το βάρος των αναγκών της επιχείρησής του ή της εθνικής οικονομίας. Ο μισθωτός ευημερεί κάτω από την ελαφρότητα των δικών του αποδοχών.
10. Ο εργοδότης ασκεί κοινωνικό έργο, ο μισθωτός ασκεί εργοδοτούμενο έργο. Τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο αποδίδουν κέρδος στον εργοδότη και χαρτζιλίκι στον μισθωτό. Πρόκειται για τη γνωστή δίκαιη κατανομή του εισοδήματος.
11.Ο εργοδότης διευθύνει, ο μισθωτός εκτελεί, ο εργοδότης σταθεροποιείται, ο μισθωτός εκτελείται. Πρόκειται για τον γνωστό δίκαιο καταμερισμό της εργασίας.
12.Ο μισθωτός τιμά τον εργοδότη, ο εργοδότης ταπεινώνει τον μισθωτό. Πρόκειται για τη γνωστή και δια χρονικώς δίκαιη ιεραρχική τιμολόγηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής.

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Πέντε οδικές ασθένειες

του Χρήστου Διάφα 27/11/2010
Αναδημοσίευση από το site: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=27
Πρόσφατες ιατρικές έρευνες κατέληξαν στον εντοπισμό πέντε ασθενειών, που μαστίζουν τον εποχούμενο πληθυσμό. Το Ινστιτούτο Οδικής  Υγείας παραθέτει τα μέχρι στιγμής συμπτώματα και συνιστά ψυχραιμία.

Αριστερομουλάρωσις 
Ο ασθενής κυκλοφορεί μονίμως στην αριστερή λωρίδα και, παρότι διατηρεί μια σχετική ταχύτητα, εμφανίζει αναισθησία στα φώτα, στην κόρνα, καθώς και επιλεκτική τύφλωση στο καθρεφτάκι.  Αρνείται να πάει δεξιά, ακόμη και αν δεν υπάρχει τίποτε να προσπεράσει, αφού έχει αποφασίσει ότι κανένας άλλος δεν δικαιούται να πηγαίνει πιο γρήγορα από αυτόν. Η σχέση της αριστερομουλαρώσεως με βαθύτερα ψυχολογικά συμπλέγματα βρίσκεται ακόμη υπό επιστημονική διερεύνηση.

Φρενοφρένεια Ομάδα υψηλού κινδύνου αποτελούν συνήθως κάτι σιτεμένες κυρίες, ειδικά δε αυτές που αγόρασαν κορεάτικο σεντάν με το εφάπαξ. Το κύριο σύμπτωμα είναι η άσκοπη και συνεχής χρήση του μεσαίου πεντάλ σε ανηφόρες, στη μέση κάθε στροφής και κυρίως σε ευθείες εντελώς άδειων δρόμων, πάντα δίχως ορατή αιτία. Εναλλακτικά, η ασθένεια ονομάζεται και "η χαρά του Μαστρο- Μπάμπη", αφού, λόγω πρόωρης φθοράς, τα τακάκια χρήζουν αντικατάστασης κάθε τόσο.

Οξεία Μερσεντίτις 
Συναντάται σε μερικούς οδηγούς που φέρουν το αστέρι του συγκεκριμένου κατασκευαστή στο καπό. Χαρακτηρίζεται από την ιδεοληψία ότι, εκτός από το δερμάτινο σαλόνι, το μεταλλικό χρώμα και τους προβολείς ομίχλης, ο ιδιοκτήτης έχει παραγγείλει το όχημά του και με τελευταίας γενιάς ενσωματωμένη προτεραιότητα. Καμία θεραπεία δεν είναι ως τώρα γνωστή, εκτός ίσως μιας πλαγιομετωπικής με άλλον πάσχοντα από την ίδια ασθένεια.

Καρναβαλόγκαζον 
Πρόκειται για μια πολύ μεταδοτική σε νεαρές ηλικίες ίωση. Ο ασθενής φορτώνει με διάφορα after market « λιλιά» το παλιό χιλιοτριακοσάρι του μπαμπά του, όπως αεροτομές τύπου "σιδερώστρα", ελαστικά πλάτους Σχορτσιανίτη, τετραπλές απολήξεις εξάτμισης που δεν καταλήγουν στον κινητήρα και αυτοκόλλητα που γράφουν GT, Sport ή Turbo ( καμιά φορά και Toyrbo!). Αν εξαιρέσει κανείς ότι το όχημα κινδυνεύει να κατασχεθεί από τον Δήμο Πατρέων για τη μεγάλη παρέλαση, η ασθένεια δεν είναι από μόνη της μοιραία. Χωρίς όμως έγκαιρη θεραπευτική αγωγή, ο ασθενής καταλαμβάνεται από την ολέθρια ψευδαίσθηση ότι διαθέτει αυτοκίνητο επιδόσεων, πράγμα που επιφέρει και ανάλογες συνέπειες.

Στερεοκώφωσις 
Πολύ συχνή σε συνδυασμό με το καρναβαλόγκαζον, η ασθένεια αυτή αναγνωρίζεται εξ ακοής εκ του μακρόθεν. Χαρακτηρίζεται από υπερφόρτωση του οχήματος με ενισχυτές, συστοιχίες έξτρα μπαταριών και γιγάντια σε διαστάσεις και ισχύ ηχεία. Σε προχωρημένο στάδιο η στερεοκώφωσις καταργεί τον χώρο αποσκευών για το subwoofer και, όχι σπάνια, και τα πίσω καθίσματα. Ο ασθενής, κατά κανόνα λάτρης των μουσικών ειδών σκυλοράπ, γυφτοπόπ ή τσιφτοτρόνικ, αρέσκεται να βολτάρει με πλήρη ισχύ ήχου σε πλατείες και δρόμους, με αποτέλεσμα τα μπάσα του να ξεκολλάνε τα σφραγίσματα από τα δόντια των περαστικών. Η θεραπεία θα ήταν απλή αν η Τροχαία έκανε επί τόπου κατασχέσεις οχημάτων για ηχορύπανση, αλλά αυτό το εμβόλιο δεν έχει μέχρι στιγμής εγκριθεί. Σχετικά αποτελεσματική πάντως κρίνεται και η στοχευμένη ρίψις γλάστρας από το μπαλκόνι στο παρ μπριζ του υπό παροξυσμόν ασθενούς.

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Το Μαντείο των Δελφών

Τι κρίμα που έχει κλείσει το μαντείο των Δελφών εδώ και πολλούς αιώνες.
Ας ρίξουμε μιά ματιά στα σύγχρονα μαντεία και στο ερώτημα που τους θέσαμε σχετικά με τη χρεωκοπία ή όχι της Ελλάδας και τα μέτρα που προτείνονται για την έξοδο από την κρίση και ιδού οι απαντήσεις που λάβαμε:
Μαντείο της Κυβέρνησης:
Ολα θα πάνε καλά, αρκεί να ακολουθήσουμε πιστά τους όρους του μνημονίου και στο τέλος της τριετίας θα δούμε ένα φώς να αχνοφέγγει στο βάθος.
Μαντείο της Νέας Δημοκρατίας:
Δεν πρόκειται να γίνει τίποτε, θα καταστραφούμε, γιατί με τα μέτρα που παίρνει η Κυβέρνηση βαθαίνει η ύφεση, μειώνονται τα έσοδα του κράτους και οδηγούμαστε σε χρεωκοπία, άσε που η Κυβέρνηση δεν διαπραγματεύθηκε σκληρά, όπως οι Ιρλανδία, να πέσουμε τουλάχιστον ηρωϊκώς μαχόμενοι. Εμείς πάντως προτείναμε μέτρα που θα μηδενίσουν το έλλειμα.
Μαντείο του ΚΚΕ:
Μετά από αντίσταση του λαού, την κρίση θα την πληρώσουν τα μονοπώλια και η πλουτοκρατία. Τα μέτρα που προτείνουμε είναι πάλη, αντίσταση, ανυπακοή.
Μαντείο του Συνασπισμού:
Θα γίνει συνεργασία με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ που είναι ενάντια στο μνημόνιο και αφού παλέψουμε και η Αριστερά γίνει πλειοψηφικό ρεύμα, όλα θα αλλάξουν σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Μαντείο της Δημοκρατικής Αριστεράς:
Είμαστε αισιόδοξοι και ταυτόχρονα υπεύθυνοι. Πιστεύουμε ότι κατόπιν των αγωνών μας θα καταπολεμηθεί η διαφθορά, η φοροδιαφυγή, θα ξαναξεκινήσει η παραγωγική διαδικασία και ο λαός θα καταλάβει ότι ο μοναδικός δρόμος εξόδου από την κρίση, είναι ο δρόμος του δημοκρατικού σοσιαλισμού.
Μαντείο του Καθηγητή Ρουμπίνι:
Η Ελλάδα θα χρεωκοπήσει ,θα βγεί από την Ευρωζώνη και θα επιστρέψει στη δραχμή.
Μαντείο του καθηγητή Κου Γιάννη Βαρουφάκη:
Μετά από την πρόταση που ανέπτυξα, σχετικά με την έκδοση ευρωομολόγου, αρχίζω να βλέπω ότι κάτι αλλάζει στην Ευρώπη έστω και σε λεκτικό επίπεδο.
Μαντείο της Κας Μέρκελ:
Θα γίνει ελεγχόμενη χρεωποπία. Ευρωομόλογο; Νάιν, φορμπίντεν, ράους!!!

Γι αυτό λέμε τι κρίμα που έκλεισε το μαντείο των Δελφών. Θα πηγαίναμε, θα ρωτούσαμε, θα μας πετούσαν ένα ωραιότατο "ηξεις αφήξεις ου θνήξεις εν πολέμω" και θα ήμασταν  ήσυχοι.

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Το παλιό μνημόνιο

Του Δημήτρη Καμπουράκη
Αναδημοσίευση από το site protagon.gr
www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&lid=4028

Διαβάστε τι έγινε στην ελληνική οικονομία το 1843, συγκρίνετε το με το σήμερα και θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει. Έχουμε και λέμε:

Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. (Σας θυμίζει τίποτα;) Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό τών συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Αυτό μήπως;)
 
Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κάτι συμπτώσεις...)

Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της. (Πάμε πάλι απ' την αρχή. Σας θυμίζει τίποτα;)

Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...)

Για να μην πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου. Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού:
1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της “δεκάτης”, που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.
5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.
6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.
7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.
8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.
9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.
10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες “εθνικές γαίες” με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.
11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.
 
Δεν είναι ανατριχιαστικά όμοια με την εποχή μας; Είδατε που οι οικονομικές συνταγές λιτότητας είναι σαν το παλιό καλό κρασί; Ίδιες, αιώνιες, ανυπόφορες. Κι επειδή ξέρω ότι θα ρωτήσετε “τι πέτυχαν με όλα αυτά;”, σας απαντώ: Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλίρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το “Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν” του Χαριλάου Τρικούπη το 1893. Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα.

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Τραμπάκουλας Junior

Ο γνωστός διεθνούς φήμης οικονομολόγος Τραμπάκουλας Junior, υιός του γνωστού ποιμένα Τραμπάκουλα, αφού μελέτησε σε βάθος την ελληνική κρίση και αφού έλαβε υπ όψιν τις τελευταίες προτάσεις του Προέδρου των Ελλήνων Βιομηχάνων Κου Δασκαλόπουλου προτείνει τα εξής μέτρα για την σωτηρία της Ελλάδας:
1. Όλοι οι Βιομήχανοι που δεν έχουν δουλειά να κάνουν να ορισθούν χωρίς μισθό πρόεδροι ή Διευθύνοντες Σύμβουλοι των κρατικών ΔΕΚΟ, έτσι κι αλλιώς λεφτά έχουν, συμβάλλοντες στην εξοικονόμηση δαπανών του κράτους. Εναλλακτικά αν νομίζουν ότι αυτό δεν τους συμφέρει, να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι οι ίδιοι, με την υποχρέωση κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι αντίστοιχα να γίνουν διευθυντές σε κάποιες βιομηχανίες, να μάθουν “τα κοπρόσκυλα” τι σημαίνει δουλειά.
2. Να απολυθούν οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι και αν σε ένα χρόνο δεν βρουν δουλειά στα απέραντα εργοστάσια της Ελλάδας, να τους δοθούν κίνητρα να κατοικήσουν στις βραχονησίδες και στα ερημικά νησιά μας. Εκεί θα απασχολούνται με το άρμεγμα κατσικιών και το ψάρεμα, ενισχύοντας την κτηνοτροφία και την αλιεία. Τα χρήματα που θα εξοικονομήσει το κράτος, αφού θα πάψει να τους πληρώνει, να δοθούν σαν άτοκα δάνεια στην βιομηχανία μας που στενάζει για να αναπτυχθούμε βιομηχανικά και να “μπούμε στο μάτι” της Μέρκελ. Εναλλακτικά αν δεν τους αρέσουν τα ξερονήσια να πεισθούν να μεταναστεύσουν στη Γερμανία και να κάνουν ότι δουλειά μπορούν να βρουν εκεί: να πλένουν τους υαλοπίνακες των αυτοκινήτων στα φανάρια και να πωλούν λουλούδια, να ζητιανεύουν, να δημιουργήσουμε πρόβλημα στη Μέρκελ να μάθει να μας κατηγορεί!!!
3. Όποιος ιδιώτης επιχειρηματίας συλλαμβάνεται να απασχολεί παράνομους μετανάστες ή να μην πληρώνει το ΙΚΑ αντί για πρόστιμα, που δεν τα παίρνουμε σχεδόν ποτέ, να υποχρεώνεται να προσλαμβάνει για μία πενταετία στη θέση του κάθε παράνομα αμειβόμενου υπαλλήλου άλλους 5 και έτσι σε λίγα χρόνια ή θα έχουμε λύσει το πρόβλημα της ανεργίας ή θα τα παίρνει χοντρά το κράτος και σε λίγα χρόνια θα ξεχρεώσουμε.
4. Να κλείσει ο Ελληνικός Σιδηρόδρομος και να μεταφέρουμε τον κόσμο με ταξί, διότι σύμφωνα με μία μελέτη που έκανε παλιά ο Μάνος μας στοιχίζει λιγότερο από το να έχουμε και να συντηρούμε τα τρένα. Οι υπάλληλοι που θα απολυθούν από τον Σιδηρόδρομο θα πάρουν σαν αντάλλαγμα μία δωρεάν άδεια ταξί ειδικής κατηγορίας που θα γράφει ταξί ΟΣΕ.
5. Να πουληθεί η ΔΕΗ και όλες οι δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης σε ιδιώτες και να ακριβύνει το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό για να μάθουν οι Ελληνες να μην κάνουν κατάχρηση εθνικών πόρων και να επιβαρύνουν την Ελληνική οικονομία και αν ορισμένοι δεν αντέχουν οικονομικά, τα βράδια μπορούν να χρησιμοποιούν γκαζόλαμπες και να κάνουν μπάνιο μια φορά το Σάββατο.
6. Ο ήλιος ο αέρας και η θάλασσα μέχρι να βρεθεί τρόπος να πουληθούν και αυτά και να τα εκμεταλλεύεται ο ιδιωτικός τομέας, προς το παρόν θα παραχωρούνται δωρεάν στους πολίτες.
7. Όσοι καπνίζουν, που οι περισσότεροι καπνίζουν, στις δημόσιες υπηρεσίες και στα μαγαζιά αντί για αιφνίδιους ελέγχους και εξοντωτικά πρόστιμα που δεν αποδίδουν γιατί όλοι παρανομούν, να μπορούν να αγοράζουν μία κρατική κάρτα καπνίσματος των 10 ευρώ κάθε μήνα, κάτι αντίστοιχο με την κάρτα καυσαερίων στα αυτοκίνητα, να μην έχουν το άγχος να μην τους συλλάβουν και να τα οικονομάει το κράτος.
8. Να ανοίξουν οι εφορίες παραρτήματα στα “μπουζούκια” και γενικώς στα μεγάλα κέντρα διασκέδασης και να πέφτει ο φόρος ατάκα και επί τόπου.
9. Όσοι συλλαμβάνονται να φοροδιαφεύγουν από ένα ποσό και επάνω, πέρα από τα πρόστιμα, να διαπομπεύονται δημοσίως φέροντες πινακίδα που θα γράφει “Είμαι φοροφυγάς”, το πλήθος να αλαλάζει και να τους πετάει γιαούρτια, ενισχύοντας ταυτόχρονα και την ελληνική βιομηχανία γιαουρτιών.
10 . Όλοι οι Ελληνες που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα να υποχρεωθούν εκτός από τα Σάββατα που προτείνεται, να δουλεύουν και τις Κυριακές για να μην βρίσκουν χρόνο να σπαταλούν άσκοπα το χρήμα, αγοράζοντα αγαθά που ως επί το πλείστον είναι εισαγόμενα και μεγαλώνουν το εμπορικό μας έλλειμμα. Να βάζουν βρε αδελφέ και κάνα φράγκο στις τράπεζες που έχουν πρόβλημα και κινδυνεύουν να κλείσουν, λόγω έλλειψης ρευστότητας.

Εξοδος από την κρίση στην Ευρώπη

Από τις πιο σοβαρές προτάσεις εξόδου της Ευρώπης από την κρίση, επίλυση του προβλήματος των υπερχρεωμένων κρατών, την διατήρηση, αναβάθμιση και ισχυροποίηση του Ευρώ και το σταμάτημα διαλυτικών τάσεων στην Ευρωζώνη. Ισως η πιο σοβαρή οικονομική πρόταση παγκοσμίως. Μπράβο στον Ελληνα καθηγητή που διδάσκει οικονομική θεωρία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, οικονομολόγο Γιάννη Βαρουφάκη.
Παραθέτουμε όλους τους συνδέσμους της πρότασης του, που αξίζει να μελετηθούν με την παρακάτω σειρά:

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=4597&reftab=218&t

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=4647&reftab=218&t

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=4725&reftab=218&t

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=4819&reftab=218&t

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Επιμήκυνση και αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους

Σύμφωνα με "αξιόπιστες δημοσιογραφικές πληροφορίες" η Τρόικα πρότεινε αντί να μας δώσει την τέταρτη δόση του δανείου, να μας δώσει το γνωστό τρίτο το μακρύτερο, το οποίο προστιθέμενο στις προηγούμενες δόσεις θα επιμηκύνει την διάρκεια αποπληρωμής του χρέους. Από την κυβέρνηση εξάλλου σκέπτονται να καλέσουν τον γνωστό κουρέα της Σεβίλης για ένα haircut (κούρεμα)του χρέους για να το καλωπίσουμε να γίνει ελκυστικό και να μπορέσουμε να το αποπληρώσουμε. Προς το παρόν έχουμε την έξαλλη αντίδραση της σιδηράς κυρίας, καγγελαρίου της Γερμανίας, η οποία μόλις τα έμαθε άρχισε να φωνάζει... Γιαβόλ, φορμπίντεν, Ράους.... και διέταξε για κάθε Γερμανό που μένει άνεργος, σαν αντίποινα, να μένουν άνεργοι εκατό Ελληνες.

Πως Βλέπουν Οι 'Ελληνες Την Οικονομική Κρίση

Αναδημοσίευση από το site  http://florinatv.gr/xumormenu/191-2010-10-18-16-47-02
Φούρναρης: ψίχουλα
Μανάβης: κολοκύθια
Αγρότης: ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι
Ανθοπώλης: μαρασμός
Υφασματέμπορος:πανί με πανί
Ψαράς:ούτε λέπι
Φαρμακοποιός:με το σταγονόμετρο
Ηλεκτρολόγος:δεν βλέπω φως
Υδραυλικός:μούφα η δουλειά
Mηχανικός αυτοκινήτων: στο ρελαντί...
Εμπορος χαλιών:Χάλια
Κομμωτής:τρίχες
Ψιλικατζής:ψιλοπράγματα
Νεκροθάφτης:ψόφια πράγματα
Tυπογράφος: ούτε φύλλο

Μετατάξεις ΟΣΕ

Μειώσεις Δημοσίων Υπαλλήλων

O αριθμός των εργαζομένων στο Δημόσιο θα έχει περιοριστεί κατά 200.000 μέχρι το 2013, δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών, Γιάννης Ραγκούσης, στο «Βήμα της Κυριακής». Εκτός θα βρεθούν τουλάχιστον 50.000 συμβασιούχοι.

Θά.... Θά.... Θά.... Θα σας εξαφανίσουμε!!! Έλεγε  ο Υπουργός Μαυρογιαλούρος στην παλιά ελληνική ταινία "Υπάρχει και φιλότιμο"

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Ολοι μαζί τα φάγαμε

Συμφωνούμε σύντροφε όλοι μαζί τα φάγαμε!!! αλλά γιατί ορισμένοι έχουν μεγαλύτερη κοιλιά από τους άλλους; Ο κακός μεταβολισμός θα φταίει!!!